Meteen naar de inhoud

Interview Cees Sleven

Kun je wat vertellen over jezelf?
Even voorstellen: mijn naam is Cees Sleven of Kees Sleven, mijn geboortekaartje van 5 maart 1949 geeft daar geen duidelijkheid over. Doordeweeks met een ‘K’ en ’s zondags met een ‘C’ lijkt mij een mooi compromis. Geboren en getogen in Amsterdam tot het werk mij deed verhuizen, eerst naar Nijkerk en daarna naar Doesburg. Getrouwd, 2 dochters en 5 kleinkinderen.
Ik ben 39 jaar werkzaam geweest als geluidstechnicus bij de omroep, de eerste 10 jaar in Hilversum, daarna 29 jaar bij de regionale omroep. In 2009, na een knallend afscheid, ben ik met pensioen gegaan en heb ik letterlijk ‘de knop omgezet’ en ben ik die dingen gaan doen waarvan ik altijd heb gezegd: “Dat ga ik doen als ik met pensioen ben”. Bijvoorbeeld vrijwilliger op kasteel Doorwerth waar ik maandelijks in de huid kruip van de 19e-eeuwse landschapsschilder Théophile de Bock in het project ‘Toevallige Ontmoetingen’. Mijn ontmoetingen met de bezoeker vond ik zo leuk dat ik inmiddels ook mijn dienstjes draai achter de receptie en in de winkel. Ook ben ik betrokken ben bij allerlei activiteiten voor kinderen, verjaardagen, scholenprojecten, klusjesdagen en appelbollenbakken. Allemaal vanuit het idee dat dat de generatie is waaraan wij het Gelders erfgoed moeten overdragen.
Op het kasteel ben ik ook in aanraking gekomen met Jimmy Deegens die mij bezig zag als schilder en mij vroeg om mee te spelen in een toneelstuk met de wat wazige titel: ‘De mazen van het gaas’, een zwaar stuk over euthanasie, waar ik misschien iets te snel ‘ja’ opgezegd heb vanwege de moeilijke lappen ‘hoofse’ tekst die ik uit mijn hoofd moest leren. Maar ik heb mij er doorheen geslagen en het bleek bovendien een solide basis voor een langdurige samenwerking met Jimmy en zijn NACHT-THEATER.

Kun je wat vertellen over wat jij bij Nacht-Theater doet en in welke voorstellingen je de afgelopen jaren hebt meegespeeld? Wat voor soort voorstellingen waren dat?
De afgelopen jaren heb ik in heel wat voorstellingen van NACHT-THEATER gespeeld. Als acteur, maar ook als ondersteunend medewerker rond die voorstellingen. Ik ben namelijk erg van de vorm, zowel binnen het stuk als daarbuiten als het gaat om de juiste randvoorwaarden. Dat ik als een van de weinigen een rijbewijs heb kwam goed uit voor het vervoer van de spullen…
Het begon voor mij met een reeks jeugdvoorstellingen die wij veel op festivals en scholen hebben gespeeld. Met een hecht, vast team ook dat elkaar nog steeds niet heeft losgelaten.
Een belangrijk feit was het moment dat wij het theater naar de mensen toe wilden brengen, de start van onze tuinenvoorstellingen, die wij op de meest bijzondere plekken gespeeld hebben. In principe waren dit allemaal nog tekstvoorstellingen, maar nieuwe vormen werden ook al uitgeprobeerd: locatie-voorstellingen, bewegingstheater, muziektheater, vaak op de meest exotische locaties.
Ik vond het allemaal prachtig en liet mij steeds weer heel gemakkelijk overhalen om mee te doen.

Met welke projecten ben je nu bezig? Wat doe je daar precies en wanneer worden die gespeeld?
Op dit moment spelen er voor mij een drietal projecten: een eigenzinnige bewerking van het zeemansverhaal ‘Moby Dick’ dat bij voorkeur gespeeld wordt in bruine cafés. Ik speel daarin Fleece de scheepskok die gelooft in de onvermijdelijkheid van het noodlot. Muziektheater met een rauw randje. Dan is er het stuk G.O.D., ‘Gedreven Op Drijfkracht’, over God’s nieuwe apostelen die het maar niet eens kunnen worden over hoe de wereld te redden, waar ze er zelf een zooitje van hebben gemaakt. Een intens stuk waarin in Joop speel die het allemaal wel geloofd en waarvan geen enkel nieuw initiatief te verwachten valt.… En dan zijn er plannen voor een nieuwe tuinenvoorstelling, maar die liggen nog slechts in de week. In deze weken dat het culturele leven stil ligt is het even afwachten wanneer er weer opgetreden kan worden, maar ik ben er klaar voor!

Wat vind je de leukste voorstelling waar je in mee hebt gespeeld en waarom? Waar ben je het meest trots op?
Dat zijn er een heleboel, maar de leukste blijft toch wel  ‘Mezelven’, de eerste jeugdvoorstelling. Misschien omdat het allemaal nieuw was, met deze groep, met een dergelijk stuk voor jong en oud. Ook ik speelde daarin een jongen en zo voelde het ook, ondanks dat het uitspreken van de moraal aan het eind uiteraard aan mij toebedeeld was.
Waar ik het meest trots op ben? Ik denk wel op ‘Belijvigheid’, een locatie-voorstelling die ik samen speelde met Brian en  Erik Giesen. Bewegingstheater, heel intiem, op bijzondere locaties als de beek in Mariëndaal en de slotgracht van kasteel Doorwerth.

Wanneer ben je begonnen met acteren? Hoe ben je de wereld “ingerold”?
Mijn voormalige directeur bij Omroep Gelderland verweet mij eens na een woordenwisseling over een technische kwestie: “Jij bent meer een acteur dan een technicus!” Op mijn afscheid kreeg ik van hem het boek ‘Badhuisweg’, de autobiografie van acteur Hans Croiset. Toen realiseerde ik mij pas wat hij toen bedoelde. Toen Jimmy mij vroeg voor ‘De mazen van het gaas’ dacht ik: “Nu ga ik het proberen ook!”

Een aantal weken geleden is de nieuwe huiskamervoorstelling One Woman Show in jouw huiskamer in première gegaan. Hoe was het om die voorstelling in je woonkamer te hebben?
Vooral heel spannend! Voor iedereen, voor mijn gasten, voor Fleur en Jimmy, voor mijn familie.
Je weet, ik ben van de vorm, dus alles moest perfect verlopen: de koffieronde, de hapjes en de drankjes, de opstelling van de stoelen, alles klaar en toch zat er iets onvoorspelbaars in. Ongemerkt gleden wij de voorstelling in en tijdens het ongemakkelijke einde was het muisstil, iedereen voelde zich persoonlijk verbonden met Lily en het applaus was dan ook dik verdiend. Missie geslaagd en ik?
Apetrots!

Jij bent de oudste speler van Nacht-Theater. Hoe vind je het om met al die jongere spelers samen te werken?
Ik vind het geweldig. Grenzen betreffende leeftijd en beleving vallen weg waar respect en hulpvaardigheid overeind blijven. Cement bij dit alles is humor wat gelukkig altijd in ruime mate aanwezig is. Verkeren in zo’n relatief jonge club houdt jezelf jong en compenseert de afwezigheid van de vele jonge collega’s waarmee ik op de omroep samenwerkte. Voor mij dus geen uni-kleding op uni-elektrische fietsen, voorlopig geen geraniums om achter te zitten!

Wat vind jij het mooiste aan theater? En wat is je motivatie om te blijven spelen?
Het maakproces, zeker als ik daaraan iets kan bijdragen. De vorming van een nieuw stuk, de eerste repetities. En, niet onbelangrijk: het smeden van de groep. De steeds weer nieuwe samenstelling van acteurs en muzikanten zie ik als een uitdaging. Met als bekroning elke keer weer de eerste voorstelling: Alle neuzen dezelfde kant op, 100% concentratie, de gezonde wedstrijdspanning…
In toenemende mate vind ik het teksten leren lastiger worden, en ben ik jaloers op al die jonge breinen die die teksten moeiteloos opnemen en op elk moment kunnen reproduceren. Maar gelukkig is er voor mij nog voldoende te beleven op het gebied van stil spel of bewegingstheater. Reden genoeg om door te gaan!

Wat doe je nog meer graag?
Mijn andere passies zijn: muziek luisteren, fotograferen, ‘cultureel zwerven’ (een ideale mix van reizen, cultuur snuiven, geschiedenis, samengevat in het schrijven van reisverhalen). Mijn reisverhalen schrijf ik altijd ‘live’ en zijn dezelfde dag nog via internet te volgen. Ik heb inmiddels een flinke lijst met email-adressen met geïnteresseerden.
Ik zit op een schrijfclub en een eetclub (van oud-collega’s).
Maandag is fitness-dag (niet graag, maar het moet) en oppasdag (graag, zolang het mag, al is het niet meer nodig). Zou graag een hond hebben, maar dan ben ik wel mijn vrijheid kwijt…

Kun je eens wat vertellen over je website? Wat zet je daar allemaal op? Je schrijft bijvoorbeeld ook altijd verslagen van de reizen die je maakt. Waarom en wat vertel je daar?
De resultaten van al mijn passies zijn terug te vinden op mij website waar mijn ‘Schrijverijen’ een steeds belangrijker plaats gaan innemen. In 1998 heeft iemand de (technische) basis voor mijn website gemaakt en sindsdien vul ik deze met alles wat ik interessant vind. Het is dan ook een mooie afspiegeling van alles wat mij bezighoudt. Technisch zal het hier en daar haperen, maar het gaat mij om de inhoud!
http://cees.geldersnetwerk.nl

In de wereld draait het op dit moment natuurlijk allemaal om het coronavirus. Zijn er veel dingen veranderd voor jou binnen Nacht-Theater door de aankomst van het coronavirus in Nederland? Hoe ga je daarmee om?
In 1 klap een hele lege agenda, da’s even wennen. De eerste dagen wat gelaten, nu gelukkig weer wat actiever, al ligt het theater en al het andere stil. De omstandigheden en richtlijnen in aanmerking genomen biedt de situatie ook nieuwe kansen en mogelijkheden, ook op theatergebied. Ik spiegel mij aan de creativiteit van Jimmy, dus er zal zeer binnenkort wel wat afkomen!
Het gedwongen thuiszitten is lastig, het op een laag pitje staan van de sociale contacten ronduit heel vervelend. Aan de andere kant realiseer ik mij dat wij op een kantelpunt van een tijdperk staan dat er hopelijk beter uit gaat zien dan tot nu toe…